از امام صادق(علیه السلام) از گناهان كبيره پرسيده شد

فرمود :  گناهان بزرگ هفت است؛

1)كفر به خدا

2) قتل نفس

3)عقوق والدين

4)خوردن ربا بعد از بينه و روشن بودن آن

5)خوردن مال يتيم از راه ظلم

6) فرار از جنگ و تعّرب بعد از هجرت

7)برگشت از محل علم و ايمان به جايي كه علمي درآن نيست و ازآنجا بيرون آمده

راوي می گويد؛گفتم اين است معاصي بزرگ؟

فرمود؛ آري.

گفتم؛ خوردن يك درهم از مال يتيم ظلم بالاتر است يا ترك نماز؟

فرمود ترك نماز

گفتم؛ پس شما ترك نماز را از كبائرنشمردي؟

فرمود؛ نخستين چيزي كه براي تو گفتم چه بود؟

گفت؛ كفر

فرمود؛ پس به راستي كه تارك الصلاه (يعني بدون علت) كافر است.

ابو عمرو شيباني روايت كرده است:

ديدم حضرت صادق (ع) را كه بيلي در دست گرفته و پيراهن غليظي پوشيده بود و در بستان خويش عمله گري مي كرد و عرق از پشت مباركش مي ريخت.

گفتم: فداي تو شوم بيل را به من بده تا اعانت تو كنم.

فرمود: همانا من دوست دارم كه مرد در طلب روزي در حرارت آفتاب اذيت بكشد .

از حضرت صادق(ع) روايت شده است كه ابليس به هفت آسمان بالا مي رفت و گوش مي داد و اخبار سماويه را مي شنيد.

پس چون حضرت عيسي(ع) متولد شد او را از سه آسمان منع كردند و تا چهار آسمان بالا مي رفت

و چون حضرت رسول(ص) متولد شد او را از همه آسمانها منع كردند و شياطين را به تيرهاي شهاب از ابواب سماوات راندند.

منتهي الآمال-ص 30-فصل دوم